evet bu manzaralar dagin basindan degil, kapimizin onunden... Geyiklerin goc yerinde mi yasiyoruz, yoksa hayvanciklar acikip dagdan asagi mi geldiler bilmiyorum. Ama camdan soyle bir bakipta ' aaa geyik kosunn kapiya cabuk, kamerayi ver, fotograf cekin' derken bizim icin duragan gecen bir gune baya heyecan katiyor. Ama artik cok yagan kara ragmen gorunurlerde yoklar, galiba goc ediyorlardi artik bu bolgede degiller. Bebislerimle gunlerim evde geciyor, fazla degisik denemeler de yapamiyorum, birkac kendimce yapip denedigim tarifleri firsat buldukca yani bebislerim uyudukca eklemeye calisacagim, bu aralar durgunluk var uzerimde...
Bulbulu altin kafese koymuslar ille de vatanim demis misali bende ozlemden midir nedir duygusallastim iyice. Hulyanin blogundaki ozlem kokulu yazisini okuyunca da bir tek ben degilim demek ki diye icimden gecirdim. Gurbetin insani olgunlastirdigini da farkettim bu arada. Nasil hamuru yogurunca kabarmasi icin ilik ortamda beklemesi lazim, onun gibi, bekledikce nasil hamur geliyorsa, gurbeti yasadikca da insan olgunlasiyor. ( eee yemek blogunda benzetecek en uygun sey bu olurdu heralde :) ) neyse bu vesileyle kendimi de gulumsettim, simdi bebisim agliyor, bu gunluk izin bu kadar. Tum dostlarima selamlar...
